ถั่วลันเตา (ชื่อวิทยาศาสตร์: Pisum sativum) จัดอยู่ในตระกูลถั่ว มีถิ่นกำเนิด แถบประเทศ เอธิโอเปีย ต่อมา แพร่กระจายปลูก ในแถบ เมดิเตอร์เรเนียน และเอเชีย และเขตอบ อุ่นต่างๆ ของโลก ถั่วลันเตา เป็นพืชฤดูเดียว มีใบแบสลับ ปลายใบเปลี่ยน เป็นมือเกาะ การเจริญ เติบโตแบบพุ่ม หรือขึ้นค้าง บางสายพันธุ์ อาจมีเฉพาะ ใบบางพันธุ์ อาจมีเฉพาะ มือเกาะ ใบมีสีเขียวอ่อน ถึงสีเขียวเข้ม ลำต้นเล็ก เป็นเหลี่ยม รากเป็นระบบ รากแก้ว ดอกเป็นแบบ ดอกสมบูรณ์เพศ ผสมตัวเอง สามารถแบ่ง ประเภทของ ถั่วลันเตาเป็น 2 ประเภท ได้แก่ ประเภท ฝักเหนียว และแข็ง เมล็ดโต นิยมปลูกเพื่อ รับประทานเมล็ด ส่วนอีกชนิดปลูก เพื่อรับประทานฝักสด โดยฝักจะมี ขนาดใหญ่ มีปีก เป็นต้น

การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์

อาณาจักร: Plantae

หมวด: Magnoliophyta

ชั้น: Magnoliopsida

อันดับ: Fabales

วงศ์: Fabaceae

วงศ์ย่อย: Faboideae

เผ่า: Vicieae

สกุล: Pisum

สปีชีส์: P.  sativum

ชื่อทวินาม

Pisum sativum

L.

 

เนื้อหา

ศัพทมูลวิทยา

คำว่า "ลันเตา" มาจากภาษาแต้จิ๋ว "หลั่งเต่า" (兰豆/蘭豆, จีนกลางอ่าน "หลานโต้ว" lán dòu) แปลว่า "ถั่วจากฮอลันดา" [1]

 

รสชาติและสรรพคุณ

รสหวาน ช่วยขับของเหลวในร่างกาย ถอนพิษ มักใช้บำบัดโรคเบาหวาน ความดันโลหิตสูง เป็นตะคริวเหน็บชา ปัสสาวะขัด และยังช่วยเพิ่มน้ำนม

 

คุณค่า

มีอะกลูทินิน จิบเบอเรลลิน โปรตีน ไขมัน แคโรทีน และวิตามินบี 2

 

ข้อสังเกต

ถั่วลันเตาทำเป็นกับข้าวจะมีรสชาติอร่อย ผู้ป่วยโรคเบาหวานควรรับประทานเป็นประจำ

 

อ้างอิง
https://th.wikipedia.org/wiki/ถั่วลันเตา

 "คิดต่างระหว่างบรรทัด 29 10 58". ฟ้าวันใหม่. 29 October 2015. สืบค้นเมื่อ 31 October 2015.